Dankzij een tip van Ans heb ik vanavond toch de aflevering van Jamie Oliver goes Italian kunnen zien die ik gisteren had gemist (Rtl7 om 21.30 uur).
En wat een genot dat was! Jamie in mijn Puglia, de streek waar ik opgegroeid ben en waar ik 15 jaar lang heb mogen genieten van de puurste en meest simpele gerechten die ik ken. Het is ook de regione waar ik, net als hem, me vaak heb geërgerd aan hoe weinig avontuurlijk de Pugliesi zijn wat eten betreft. Lachen man, als hij ze iets probeert te geven dat ze normaal gesproken anders maken en dus automatisch niet lusten! Het leek wel de familie van mijn schoonbroer Licio! :D
En wat geweldig om de totale blijdschap en ontroering in zijn ogen te zien toen hij hoorde dat alle kleuters op de schoolkantine waar hij op bezoek was alle groenten die hij in zijn hand nam probleemloos herkenden en noemden! Tsja, dat is in Puglia echt geen uitzondering. Daar groeien de mooiste en lekkerste groente van de hele wereld (als je de kleur van de aarde in Puglia ziet weet je waarom...) en kinderen zien gelukkig nog steeds dagelijks hun moeders en grootmoeders met diezelfde groente in de keuken bezig zijn.
Jamie was ook verrast omdat de vrouw des huizes na haar werk in een half uurtje een geweldige lunchmaaltijd op tafel zette. Dat is in mijn landje dus ook niets bijzonders. Mijn werkende moeder heeft het altijd gedaan en doet het nog steeds.
Wat een feest van herkenning, ik kon de geuren van de gerechten bijna ruiken en hun smaken bijna proeven. Chapeau voor Jamie die zich zo open stelt voor nieuwe ervaringen en nieuwe manieren van koken en ook nog een van de meest beroemde koks van de wereld wordt met iets dat totaal niet tot zijn achtergrond hoort. Dit laatste vind ik gewoon geniaal.
Complimenti, Jamie!
Laat een reactie achter
Uw informatie
(Naam en e-mail adres zijn vereist. E-mail adres zal niet worden getoond bij de reactie).
Ja, ik zag het ook en werd ook helemaal week van binnen. Goed, ik kom niet uit Puglia. En mijn jaartje Toscane weegt niet op tegen jouw achtergrond, Nicoletta. Maar het deed ook mij goed te zien dat Oliver nu het Italiaanse gevoel ter plaatse heeft leren kennen.
Juist dat conservatisme van de Pugliesi is een voorwaarde om de smaak te bewaren. Als ze zo open stonden voor Thais, Frans en Mexicaans als de Britten en wij zou het snel gedaan zijn met de culinaire traditie. En geloof me, dat gaat komen, ook al duurt het misschien nog twee generaties. Voor zolang het duurt hoop ik dat dat soort behoudzucht op sommige plaatsen blijft bestaan. Anders denkt straks iedereen dat orecchiette ai broccoletti een uitvinding is van Maggi en uit een pak gemaakt moet worden.
Geplaatst door: Onno Kleyn | 28 september 2006 om 09:52
Dat klopt Onno, het conservatisme heeft ook de zeer positieve kant dat alles volgens traditie doorgegeven en in stand gehouden wordt. En dat doen de Pugliesi zeker.
Ik vraag me echt af of andere eetculturen in Italie ooit veel ruimte zullen krijgen. Alle buitenlandse keukens zijn redelijk populair bij een kleine élite die het geweldig vindt om bijv. Japans, Thais en Marokkaans te eten maar het gros van het volk lust dat echt niet. Chinese restaurants, samen met de Japanse een beetje de enige die in Italie een kort moment van populariteit hebben gehad, hebben zich al jaren aan de Italiaanse smaak aangepast. Ik weet nog hoe geshokeerd ik was toen ik bij de Chinees, waar ik met mijn vader en zuster was, eerst de noedels en daarna het vlees kreeg. Een echte nabootsing van de klassieke Italiaanse maaltijd waar je eerst je pasta en dan pas de secondo piatto krijgt.
Eerlijk gezegd hoop ik stiekem dat het toch nooit gebeurt, ook al vind ik het fantastisch om te zien hoe de traditionele, streekgebonden Italiaanse keuken sterk blijft en tegelijkertijd ook de moderne varianten daarvan en de (lichte) buitenlandse invloeden steeds meer ruimte krijgen.
Geplaatst door: Nicoletta | 28 september 2006 om 13:37
Dat die peuters exact wisten welke groeten er getoond werden, staat in schril contrast met de uitzending over de Britse schoolkinderen die niet eens wisten wat een wortel was of zelfs nog nooit een koe hadden gezien. Ik vond het ook fantastisch dat McDonalds daar in Puglia geen poot aan de grond had gekregen en (ik dacht) na 2 maanden de poorten al weer moest sluiten.
Als ex-marine man heb ik veel van de aardbol gezien en geloof me, Italie is het mooiste land van de wereld; daar wordt pas echt geleefd; genoten van het leven, verukkelijk gegeten en daar worden de beste wijnen geschonken.
Geplaatst door: Michel Harmsen uit Naarden | 28 september 2006 om 19:40
Haha, McDonalds krijgt gelukkig in heel Italie niet veel aanhangers. :D
Dank je voor je complimenten over Italie. :)
Geplaatst door: Nicoletta | 29 september 2006 om 11:27
Heeft iemand toevallig aflevering 2 van Jamie goes italian opgenomen?? De aflevering over de monikken etc.???
Ben echt hard op zoek!!!
Geplaatst door: Madeliefje | 11 juli 2007 om 10:52
Sorry, ik merk nu pas deze opmerking... Ik heb de aflevering niet. Hopelijk heb je die intussen gevonden.
Geplaatst door: Nicoletta | 08 augustus 2007 om 14:01
Hallo Nicoletta,
Ik reageer op een inmiddels wat verouderde post, maar ik heb ook met veel belangstelling naar de afleveringen van Jamie gekeken. Hij is echt een van mijn grootste kookhelden en eigenlijk ben ik een grotere fan van hem geworden na het zien van het programma. Het was een ware traktatie om zoveel te zien wat Italie te bieden heeft en ik heb veel van de recepten zelf geprobeerd, zowel van het programma als van het boek, dat trouwens, een van mijn favoriete kookboeken is. Zijn mentor, Gennaro Contaldo, is ook een geweldige man met veel passie voor Italiaans eten.
paola
Geplaatst door: Paola | 13 augustus 2007 om 18:44