La Cucina del Sole

Carta fata: magie in de keuken

Soms denk je dat alles wat een kok nodig heeft al lang uitgevonden is en dan ontdek je dat er steeds nieuwe gadgets op de markt komen, die het werk in de keuken steeds makkelijker en tegelijkertijd spannender maken.

Dit is bijvoorbeeld het geval van de Italiaanse carta fata® van het bedrijf Decorfood Italy uit Verona. Deze gave folie wordt steeds vaker door de betere Italiaanse restaurants en caterings gebruikt dankzij haar praktische en decoratieve eigenschappen.

De naam carta fata betekent letterlijk "feepapier". Wat hebben feeën hiermee te maken? De naam duidt op de "magische" eigenschappen van deze speciale folie, die gebruikt kan worden om gerechten o.a. in de oven, au bain marie of op een speciale hete plaat te bereiden op temperaturen tot 230°C en die haar vorm behoudt.

De pakketjes voor de gerechten die en papillotte of, zoals dat in het Italiaans heet, al cartoccio worden bereid, kunnen ruim van tevoren worden gemaakt. Het garen in een gesloten pakketje helpt bovendien de aroma's van de verschillende ingrediënten zo veel mogelijk intact te houden.

Het mooie van de carta fata is ook dat de pakketjes zo op tafel geopend kunnen worden. Doordat de folie mooi in vorm blijft, is deze presentatie bijzonder decoratief.

Decorfood Italy maakt ook andere mooie en praktische produkten voor catering en restaurants. Voor verdere info kijk op hun website.

Carta fata: foliepakketje en koperen kookplaat 

Gamba's in kataifideeg met knoflook/dragonmayonaise

Kataifideeg (ook bekend als gesponnen tarwe) is een typisch Grieks ingrediënt gemaakt, net als fillo, met bloem en water. Het is draderig, een beetje als zeer dunne spaghetti, en wordt meestal verkocht in Turkse winkels. Vaak wordt het gebruikt voor zoete gerechten met honing en pistachenoten en steeds vaker ook voor hartige hapjes zoals deze gamberi in pasta kataifi.

In de streek Puglia, die praktisch tegenover Griekenland ligt, is kataifideeg al een populair verschijnsel. Ik had gamba's in kataifideeg inderdaad in Trani (Puglia) gegeten bij Ristorante Corteinfiore afgelopen mei. Daar worden ze in arachideolie gefrituurd en als klein hapje geserveerd, terwijl ik ze in Rome bij de Gambero Rosso op een iets andere manier heb leren maken, iets minder vet, mooier van kleur en net zo lekker. Ze worden namelijk krokant gebakken in een dun laagje olijfolie. Yummie.
De lekkerste garnalen voor dit gerecht zijn nog helemaal rauw. Ik gebruik grote Black Tiger garnalen die ik stuk voor stuk schoonmaak door kop, pantser, pootjes en darmkanaal te verwijderen. Het is veel werk maar als je een paar hebt schoongemaakt gaat het steeds sneller. En rauwe garnalen zijn veel lekkerder dan voorgekookte. Als je ze in een kataifikorstje bakt blijven ze namelijk heel sappig en zacht zonder dat rubberige van de voorgekookte beestjes.

Voor erbij maak ik een knoflook/dragonmayonaise. Ik stamp eerst deze twee ingrediënten fijn in een vijzel en dan verwerk ik ze in de mayo.
Om mayonaise te maken gebruik ik een Bamix staafmixer met verwisselbare klopschijfje - dus niet met de messen - maar je kunt natuurlijk een andere mixer gebruiken of, als je niet bang voor RSI bent, een garde. :)
Op de Gambero Rosso foto zie je een oestermayonaise. Daar ik niet van oesters houd, heb ik deze versie met kruiden bedacht.

Gamberi in kataifi con maionese all'aroma di aglio e dragoncello

Ingrediënten voor 4 personen

16 grote Black Tiger garnalen
1 pak kataifideeg, diepvries
zout
zwarte peper
olijfolie extravergine

Voor de mayonaise:

2 eierdooiers (op kamertemperatuur)
2 theelepels citroensap (op kamertemperatuur)
2 dl. biologische zonnebloemolie (op kamertemperatuur)
zout
peper
2 kleine knoflooktenen
verse dragonblaadjes

Maak eerst de mayonaise: doe de eierdooiers, het citroensap en een snufje zout en peper in een maatbeker.
Voeg heel langzaam de zonnebloemolie toe terwijl je de staafmixer op de laagste stand zet. Als het mengsel dikker begint te worden, voeg de rest van de olie toe en blijf doorgaan tot de mayonaise dik genoeg is.
Stamp de knoflook en de dragonblaadjes samen tot een crème in een kleine vijzel. Voeg aan de mayonaise toe door voorzichtig te roeren.

Maak de garnalen schoon: pel ze voorzichtig (verwijder kop en pantser maar laat de staart eraan zitten), verwijder het zwart draadje langs de rug en spoel ze onder stromend water. Dep ze droog en breng ze op smaak met gemalen peper.

Ontdooi het kataifideeg en maak het een beetje los.
Wikkel een plukje kataifideeg om iedere garnaal heen.

Bak de garnalen goudbruin en krokant in een koekenpan die je licht met olijfolie hebt ingevet en serveer meteen met de mayonaise.

De gefrituurde garnalen van Osteria Corteinfiore

Andy Warhol in Rome en uit eten in de Chiostro del Bramante

Als je tussen nu en 7 januari 2007 in Rome bent kun je een bezoekje brengen aan de Andy Warhol tentoonstelling "Repent and sin no more!" in de schitterende Chiostro del Bramante aan de Via della Pace, vlakbij de Piazza Navona.

Alleen de plek al is prachtig: een oude klooster annex kerk dat begin 1500 door de bekende Italiaanse architect Bramante gebouwd werd. Bovendien wordt het complex tegenwoordig gebruikt als expositieruimte en trendy meeting point annex cafetaria voor de cultuurbewuste Romeinen die een hapje willen eten in een schitterende en inspirerende omgeving.

De tentoonstelling brengt een interessant aspect van Warhol's leven aan het licht: zijn relatie met religie en spiritualiteit.
Na deze esposizione te hebben bezocht kun je in de mooie en moderne cafetaria iets eten en een glas goede wijn drinken. Goedkoop is het hier niet maar de ambiance en de kwaliteit van de geserveerde gerechten zijn zeker de moeite waard. Het mooiste is buiten eten, onder de overdekte gallerij van het klooster.
En voor de workaholics onder ons is er ook gratis WIFI verbinding.

Als je toch in de buurt bent, mis de Pasquino aan de Piazza Pasquino niet (een paar minuten lopen van de Chiostro vandaan). Dit beeld wordt gebruikt om één van de oudste Romeinse tradities in stand te houden: satyrische - meestal anonieme - teksten op papier aan Pasquino plakken om de paus, politici en andere bekende mensen op humoristische wijze te grazen te nemen.

Kaart van Rome en Warhol's "Repent and sin no more!" kunst: DART Chiostro del Bramante website

Cafetaria en expositieruimte

De ingang
Pasquino

Culinair reisdagboek: Rome, terug in de schoolbanken. Recept: gefrituurde ansjovisjes in pistachecroûte

Voor mij is Rome altijd een van de mooiste, leukste en culinair meest interessante plekken om te zijn. Vooral in het voorjaar en helemaal tijdens de herfst, als de straten naar gepofte kastanjes ruiken.
De Romeinse keuken heeft het: recht toe recht aan gerechten en topkwaliteit zonder kapsones dankzij het gebruik van simpele ingrediënten en niet al te ingewikkelde recepten. En rasechte Romeinen vind ik voor bepaalde dingen nét op rasechte Amsterdammers lijken: ze hebben namelijk vaak een grote mond én een gouden hart.
Reden genoeg om tijdens deze schittereden herfst (prachtige, warme oktoberdagen zoals deze noemen ze hier "le ottobrate romane") een paar dagen in "caput mundi" te verblijven in het appartement van een vriendin met uitkijk op de Campo de' Fiori.
's ochtends word ik wakker met de marktmensen die hun kraampjes opzetten, vrolijk en lawaaierig zoals alleen Romeinen kunnen zijn. Veel groente, bloemen, keukenspulletjes. Een paar "overprized" luxe stalletjes waar alleen toeristen en rijke Romeinen inkopen doen maar voor de rest is het echt een buurtmarktje, ook al staat het in hartje toeristisch Rome. Dat is ook een van de leukste aspecten van Rome: ondanks de hordes bezoekers blijft de stad écht van de Romeinen en behoudt ze in de oudste buurten probleemloos haar volkse karakter. Dat is wat mij betreft hét geheim van haar charme.
Deze keer heeft mijn bezoek aan Rome ook een specifieke doel behalve vriendenbezoek: een kookcursus van twee dagen bij de Scuole del Gambero Rosso in de Città del Gusto, een gigantisch complex met o.a. een kookschool, TV-studio's waar de kookprogramma's worden opgenomen, die dan via Rai Sat Gambero Rosso Channel door de ether gaan, een restaurant, een kooktheater, een winebar annex wijntheater met dakterras en een winkeltje met de laatste Gambero Rosso boeken en de mooiste keukenspullen. Kortom: paradijs. :D

Thema van deze cursus: vis in al zijn facetten. Toegegeven: als ik hier ben is er een reden. Vis bereiden is niet echt iets waar ik heel goed in ben. Schoonmaken en fileren kan ik wel maar dat is lang niet alles. Daarom ben ik weer in de schoolbanken van deze geweldige kooktempel waar ik afgelopen februari een monothematische cursus over vlees heb gevolgd, evenwel leerzaam en interessant.
Docent van deze cursus is chef Giulio Terrinoni, die na vier en half maanden een visrestaurant te hebben geopend al op lovende kritieken kan rekenen (volgens een stadsgids is de Hostaria Acquolina "het beste visrestaurant van Rome"). Dat vertelt hij zeer bescheiden en bijna verrast op de tweede lesdag nadat hij het net heeft gehoord. Vis is zijn lust en zijn leven en dat is wel te zien, ook door de manier waarop hij met de ingrediënten omgaat: vol aandacht en respect voor wat in zijn handen tot de meest spectaculaire en heerlijke gerechten getransformeerd wordt.
Het recept van vandaag is logischerwijs van chef Terrinoni en is, net als alle andere dingen die ik heb leren maken, goddelijk.
Hiervoor heb je verse ansjovisjes nodig. Van die kleintjes en niet van die hele dikke, die wel heerlijk zijn maar dan liever gegrilleerd. En je moet niet bang zijn voor het "vieze werk": de visjes schoonmaken.
Dat doe je door eerst de kop eraf te halen. Als je ermee bezig bent en tegelijkertijd even met een duim het buikje opendoet gaan de ingewanden ook meteen mee. Maak de ansjovisjes daarna open en plat en verwijder voorzichtig de ruggegraat. Laat het staartje er wel aan zitten.
Was ze heel kort onder stromend water om niet teveel smaak te verliezen en dep ze licht droog met keuken papier.
Nu zijn ze klaar om gebruikt te worden voor de alici fritte in crosta di pistacchi (gefrituurde ansjovisjes in pistachecroûte).
Oh ja, nog even dit: ik heb restaurant Acquolina na de cursus met een medecursiste bezocht om te zien en te proeven hoe chef Terrinoni in zijn eigen keuken werkt. Wat zal ik zeggen? Alles was geweldig: de chef die ons als prinsesjes heeft behandeld, de gave sommelier - de wijnkaart is GROOT! - de zeer professionele bediening en natuurlijk het eten! Via Antonio Serra (let op, er is een andere Via Serra in de Trastevere buurt!) is niet echt in het centrum maar dit restaurant is zeker de 20 euro taxi (totale prijs voor heen én terug, taxi's in Rome zijn goedkoop) waard.

Voor de kookvideo van dit recept klik hier!

Alici fritte in crosta di pistacchi

Ingrediënten voor 4 personen

16 kleine ansjovisjes
150 gr. pistachenoten, gepeld en ongezouten
8 witte boterhammen
3 eieren
bloem
arachide- of zonnebloemolie om te frituren
zout
zwarte peper

Maak de ansjovisjes klaar voor gebruik (zie schoonmaaktips boven).

Verkruimel de boterhammen zonder korst en de pistachenoten niet al te fijn in de keukenmachine. Meng ze goed door elkaar.

Klop de eieren met een snufje zout en peper. Wentel de ansjovissen door een beetje bloem en doop ze daarna snel in de geklopte eieren.
Wentel ze door het brood-pistachemengsel en druk ze lichtjes aan zodat het brood goed blijft plakken.

Frituur ze in de hete olie totdat ze mooi goudkleurig worden, laat ze even op keukenpapier uitlekken, breng op smaak met zeezout en serveer ze op een bedje van veldsla en granaatappel aangemaakt met olijfolie, zout en een paar druppels balsamicoreductie.

Culinair reisdagboek: Bari - tagliatelle alle castagne con porcini en Apulische wijnen

Een dineetje met Daniela en Valentina, twee van mijn oudste vriendinnen (we zijn al 34 jaar bevriend), is altijd een feest. Valentina is namelijk de enige die nog in Bari woont. Daniela werkt al jaren in het Midden-Oosten en vertoeft nu in Syrië nadat ze o.a. in Egypte en Jordanië heeft gezeten terwijl ik natuurlijk al heel lang in Amsterdam woon. Om elkaar in Bari te treffen en een tijdje met z'n drieën te kunnen zijn is dus niet alledaags en is zeker een goede reden om een eetfeestje te organiseren.

Voor deze gelegenheid heeft wonderkokkin Gabriella weer één van haar verbazingwekkende gerechten op tafel getoverd: een primo piatto bestaand uit tagliatelle van o.a. kastanjemeel met een saus van porcini en scamorza affumicata (de gerookte mozzarella die tegenwoordig ook op de biologische boerenmarkt in de Jordaan te koop is) en gegratineerd met béchamelsaus en parmezan. Dit recept hadden we eerder getest tijdens een verblijf in haar vakantiehuis in Calabria - waar porcini al vanaf augustus beschikbaar zijn - drie jaar geleden.
Heel even voelt het als toen Vale en Dani na schooltijd bij ons mochten komen lunchen, iets dat altijd door alle drie als iets bijzonders werd ervaren. En wat nog mooier is, is dat we nu na afloop geen huiswerk hoeven te doen. ;)

Als secondo piatto hebben we een heerlijke arrosto di maiale con mele e senape (varkensfricandeau met appels en mosterd) gegeten, om daarna van een Toscaanse schiaccia ubriaca (zoete focaccia gemaakt met rozijnen, noten en Aleatico dell'Elba, een rode passito wijn) te genieten, de laatste meegenomen uit Elba door tante Pia en oom Mario die vanuit Genua naar dit mooie eiland zijn verhuisd.

De wijnkeuze is misschien niet voor de hand liggend. Door veelvuldig te proeven ben ik al lang overtuigd van het feit dat de standaard stellingen "rode wijn met wild, rood vlees, paddenstoelen enz." en "witte wijn met vis en schaaldieren" niet meer als stricte voorschriften hoeven te gelden. De combinatie van deze kastanjetagliatelle met een heerlijke Chardonnay Teresa Manara (2005) van Cantele uit Apulië is een duidelijke demonstratie ervan. Helemaal perfect. En ook - weer - een bevestiging van het niveau van Puglia wat wijnen betreft.
Een tijd geleden las ik op een Nederlandse wijnsite dat Apulië een soort wijnfabriek zou zijn waar middelmatige wijnen geproduceerd worden ("druivensapjes", volgens de schrijver).
Niets is minder waar. Deze gegevens zijn namelijk al een jaartje of twintig achterhaald. Apulië zorgde toen inderdaad bijna uitsluitend voor een bulk-produktie, die verschillende Italiaanse en zelfs Franse wijnen diende te "versterken", maar de huidige situatie is gelukkig heel anders.
Apulië produceert al jaren ook hoogkwalitatieve en prijswinnende wijnen, samengesteld door o.a. de erfgenamen van wijlen Cosimo Taurino (één van de grote Italiaanse experts op het gebied van vinificatie wiens gelijknamig bedrijf in de Apulische streek Salento voor uitstekende produkten zorgt, bijvoorbeeld de alom bekende Patriglione - beschikbaar sinds 1975!) en door oenoloog Severino Garofano. De laatste werkt voor grote wijnhuizen zoals Librandi uit Calabria en de Apulische Cantine Botromagno en Candido en heeft sinds half jaren negentig zijn eigen winery in Puglia, de Masseria Monaci, die ook wijnen van formaat levert.
Ik adviseer dus wie nog zoiets denkt om een "afstofreisje" naar Puglia of naar de dichtsbijzijnde wijnimporteur te organiseren om met eigen smaakpapillen te proeven hoe rijk en complex Apulische wijnen kunnen zijn. Bijvoorbeeld die van Candido in San Donaci, bij Brindisi. In 2004 ben ik bij dit bedrijf op bezoek geweest en heb zo kunnen waarnemen hoe ze met zeer moderne methodes uitstekende wijnen produceren.

Maar even terug naar het recept. Kastanjemeel vind je in dit seizoen bij goede Italiaanse delicatessenwinkels of, als je toevallig in Italië bent, in de betere supermarkten.
Voor dit recept hebben we een mengsel van verse en gedroogde eekhorntjesbrood gebruikt want de droge hebben een intensere smaak terwijl de verse voor een extra zachte texture zorgen. Eventueel kun je ook gedroogde porcini en verse champignons gebruiken.
De aangegeven hoeveelheden zijn genoeg voor een primo piatto (eerste gang), dus een niet al te grote portie.
Enjoy!

Tagliatelle di castagne con porcini e scamorza affumicata

Ingrediënten voor 4 personen (eerste gang)

Voor de pasta:
180 gr. harde tarwe meel
120 gr. kastanjemeel
3 eieren

Voor de saus:
1 handjevol gedroogde porcini (eekhoorntjesbrood)
200 gr. verse porcini
15 gr. boter
2 dl. volle melk op kamertemperatuur
1 eetlepel bloem
1 teen knoflook
1 dl. groentebouillon of water
1 dl. witte wijn
200 gr. scamorza affumicata (gerookte "mozzarella")
1 bosje bladpeterselie
olijfolie extravergine
zout
geraspte grana of parmezan

Week de droge porcini in heet water voor 15-20 minuten en snijd ze daarna in grove stukken.

Doe het harde tarwemeel en het gezeefde kastanjemeel in een kom, voeg een snufje zout en de eieren toe en kneed in ca. 10 min. tot een soepel deeg, eerst in de kom en dan op het werkvlak zodat je makkelijker kunt kneden.
Als het deeg niet elastisch genoeg is (te droog, dus), voeg dan een klein beetje water toe. Het deeg hoort in ieder geval niet plakkerig te zijn. Laat het deeg 15 min. in plastic folie rusten (hoeft niet in de koelkast).
Bestuif het werkvlak met harde tarwemeel en rol het deeg uit met behulp van de deegroller of de pastamachine.
Maak lange, platte en niet al te dunne ‘stroken’ van deeg en leg ze op het met meel bestoven werkvlak.
Snijd de pastastroken in tagliatelleformaat. Strooi een beetje meel over de tagliatelle om plakken te voorkomen en leg ze in nestjes te drogen op een theedoek.

Maak de verse paddenstoelen schoon met een borsteltje of een vel keukenpapier, snid ze in stukken en bak ze in een bodempje olijfolie samen met de geweekte porcini en de gekneusde knoflook. Voeg een beetje heet water of bouillon toe en laat verder garen. Blus af met de witte wijn en laat deze goed verdampen. Haal van het vuur en breng op smaak met zout en fijngesneden peterselie.

Maak intussen een béchamelsaus door een eetlepel bloem door 15 gr. gesmolten boter op zacht vuur te roeren. Voeg de melk toe en laat al roerend zachtjes koken en indikken. Voor dit recept heb je een vloeibare béchamel nodig, laat dus de saus niet te veel indikken.

Snid de scamorza in stukjes.

Kook de tagliatelle in ruim gezouten water en giet af als ze nog al dente zijn. Meng ze meteen met de porcinisaus en de scamorza en verdeel ze over een met olijfolie of boter ingevette ovenschaal.

Bedek met béchamelsaus en geraspte parmezan of grana en laat een paar minuten onder de grill gratineren.

Le tre Grazie ;)

Culinair reisdagboek: Bari - tiella di riso, patate e carciofi en carciofi fritti

Bari. In deze stad aan de Adriatische kust ben ik opgegroeid. Hier heb ik de eerste stappen in kookwereld gezet en hier kom ik regelmatig terug om mijn moeder, vader en zus te zien.
Een ware culinaire paradijs (welke streek/stad/dorp van Italië is trouwens geen culinaire paradijs?). Superverse vis - ik noem de Baresi "de Japanners van Italië" omdat ze praktisch alles uit de zee rauw en dus logischerwijs ontzettend vers eten - wonderschone, smaakvolle groente, fantastische kwaliteitswijnen in de hele streek (Puglia, de hak van Italië), simpele recepten met weinig, vaak "arme" ingredienten en toch ongelooflijk veel smaak.
Het is dus heerlijk om weer een paar dagen in Bari te zijn.

Verse artisjokken zijn echt mijn allerlievelings groente en in deze periode beginnen ze weer copieus beschikbaar te zijn. Puglia produceert ontzettend veel van deze goddelijke groente, velden vol. Een deel daarvan wordt gebruikt om de bekende artisjokken-kruidenbitter Cynar te maken.
De varieteit uit Puglia is redelijk klein, met weinig harde stekels en vooral bijna geen "hooi" aan de binnenkant. Je gooit dus weinig weg en je kunt ze ook rauw eten, bijvoorbeeld flinterdun gesneden in salades of in schijfjes, gedoopt in een emulsie van olijfolie extravergine, zout en citroensap.

La mamma woont en kookt nog steeds hier in Puglia en artisjokken zijn ook één van haar favo groenten. De recepten die ik vandaag post zijn dus natuurlijk van haar. Mét foto's terwijl ze de tiella bereidt.
Deze tiella di riso, patate e carciofi in een variatie van een Apulische klassieker, de tiella di riso, patate e cozze, met rijst, mosselen, tomaat en courgette. En fantastisch gerecht, zelfs voor iemand zoals ik die niet van mosselen houdt (ik eet de rijst, aardappelen en groente eromheen en geniet toch van de subtiele zeesmaak van het gerecht).
De tiella is de grote terracottapot waarin men dit gerecht bereidt en het recept stamt vast uit de tijd dat de Spanjaarden in Zuid-Italië heersden. Je zou anders een rijstgerecht in het zuiden van het land, waar koning Harde Tarwe regeert, moeilijk kunnen verklaren. De Spaanse invloeden zijn trouwens terug te vinden ook in de veel voorkomende Spaanse achternamen van de Apulische bevolking zoals bijvoorbeeld Lopez.

Voor deze maaltijd hebben we eigenlijk maar liefst twee gerechten met artisjok gemaakt, de tiella en de carciofi fritti (gepaneerde en gefrituurde artisjokken). Am I happy. :)
Als je deze tiella wilt maken, gebruik kleine, niet taaie artisjokken. Bijvoorbeeld van het type Violets uit de Provence of de kleintjes uit Turkije. Als je Italiaanse artisjokken vindt is het helemaal geweldig.
Je kunt dezelfde artisjokken ook voor de carciofi fritti gebruiken.
Als je geen olijfolie gearomatiseerd met knoflook hebt, voeg 2 fijngesneden knoflooktenen aan het gerecht toe.

Tiella di riso, patate e carciofi

Ingrediënten voor 4 personen

6 artisjokken
100 gr. risottorijst (Arborio, Carnaroli, Vialone etc.)
800 gr. stevige aardappelen (gewicht zonder schil)
olijfolie extravergine
olijfolie gearomatiseerd met knoflook
50 gr. geraspte parmezaanse of grana kaas
25 gr. paneermeel
½ l. water
bladpeterselie
zout
zwarte peper

Maak de artisjokken schoon door de buitenste harde bladeren en de puntjes te verwijderen. Snijd ze in dunne, ronde plakjes en leg ze in een kom koud water met citroensap of azijn om oxidatie te voorkomen.

Was en schil de aardappelen en snijd ze in dunne plakjes, die je daarna in een kom met koud water legt.

Vet een ovenschaal licht in met olijfolie (besprenkel evt. met paneermeel zodat het gerecht niet aan de schaal plakt of gebruik een vel bakpapier als "basis") en maak een eerste laag aardappelschijfjes. Breng op smaak met een snufje zout en versgemalen zwarte peper. Maak een laagje artisjokken bovenop de aardappelen en breng op smaak met fijngesneden bladpeterselie en een beetje zout. Besprenkel met knoflookolie. Maak een dun laagje rijst en bestrooi met gerapste parmezaanse kaas. Besprenkel met olijfolie. Maak nog laagjes aardappelschijfjes en artisjokken met peterselie, zout, peper, olijfolie en grana of parmezan ertussen. Eindig met een laag aardappelen. Voeg voorzichtig ½ l. water toe vanaf de zijkanten van de ovenschaal. Besprenkel royaal met olijfolie en bestrooi met paneermeel.
Leg de ovenschaal in de voorverwarmde oven op 200°C en laat ong. 45 minuten garen.
Serveer met gefrituurde artisjokken en een frisse salade.


Carciofi fritti

Ingrediënten voor 4 personen

5 artisjokken
2 eieren
zonnebloemolie
paneermeel
zout

Maak de artisjokken schoon door de buitenste harde bladeren en de puntjes te verwijderen. Snijd ze in dunne, ronde plakjes en leg ze in een kom koud water met citroensap of azijn om oxidatie te voorkomen.

Klop de eieren, op smaak gebracht met zout en peper.
Dep de artisjokkenplakjes droog met keukenpapier en doop ze snel in de geklopte eieren.
Wentel ze in paneermeel en frituur ze in zonnebloemolie.

Laat ze even op keukenpapier uitlekken en serveer ze nog heet.
Buon appetito!

Tiella di riso, patate e carciofi, starring Gabriella Formigoni :) Snijd de artisjokken op een veiligere manier dan hier afgebeeld ;)

Laagje artisjokken...

Fijngesneden bladpeterselie...



Straaltje olijfolie eroverheen...



Zout en peper...



Geraspte parmigiano...

Rijst erbij...



Meer olijfolie...



Laatste laag aardappelschijfjes...



Nog een beetje zout en peper...



Water...



Paneermeel...



Nog een scheut olijfolie...

Klaar!

De gepaneerde en gefrituurde carciofi als bijgerecht