La Cucina del Sole

Zomerlunch op het balcon - courgettebloemen gevuld met citroentagliolini

Mijn moeder is de BESTE kokkin van de wereld, geen twijfel mogelijk. 
Het is wel zo dat ALLE Italianen dat zeggen maar ik kan je verzekeren, in mijn geval is dat helemaal waar. ;)

Een paar dagen geleden hebben we op haar balkon geluncht, met uitzicht op de Lungomare (de prachtige promenade langs de kust van Bari) om te genieten van dat kleine beetje beschikbare koele lucht zodat de hete dag draaglijker werd.

Ze heeft een fantastische primo piatto (eerste gang) gemaakt, die delicaat en toch zeer smaakvol was: mooie courgettebloemen gevuld met tagliolini (de dunnere versie van de klassieke tagliatelle) gearomatiseerd met citroen. Een supermooie schotel, heerlijk en toch niet zwaar, perfect voor deze "bijna-zomer" dag.

Na het verorberen van de tagliolini hadden we niet veel meer nodig en hebben we dus een lichte caprese met oregano gegeten, vergezeld door enkele grote porcini paddenstoelen in olie.

De wannabe-sommelier koos een fles lichte bubbels met een vleugje citrusvruchtenaroma, een Verduzzo Prosecco frizzante delle Venezie IGT 2008 van Giordano die heel goed ging met de citroensmaak van de tagliolini.
Ahem, "koos" is een groot woord. Om de waarheiod te zeggen was de Verduzzo-Prosecco de enige fles wijn in de koelkast van mijn moeder en het MOEST dus heel goed gaan met de citroenpasta. ;)
Het grappige is... de combinatie was écht heel goed!

Hier het recept, dat gemaakt kan worden zolang er courgette bloemen beschikbaar zijn (hopelijk de hele zomer lang!).


Fiori di zucchina ripieni di tagliolini al limone

Voor 4 personen

300 gr dunne kant-en-klare tagliolini
4-5 courgette bloemen per persoon
40 gr. boter
2 grote biologische citroenen
160 gr roomkaas of koksroom
zout en zwarte peper


Was de courgette bloemen kort onder de kraan. Maak ze voorzichtig open aan een kant zodat ze een soort van "lapje" worden. Verwijder de vlezige stampers en leg de opengemaakte bloemen op een schone theedoek.

Smelt de boter in een pan op laag vuur, maar laat hem niet borrelen en goudbruin worden.
Rasp de citroenschil en meng deze voorzichtig met de warme boter en de roomkaas in de pan. Laat even rusten.

Kook de tagliolini in kokend gezouten water tot ze maar halfgaar zijn en giet ze af.
Doe de pasta in de pan met de nog warme saus en meng alles goed door elkaar. Als je wilt, breng verder op smaak met zout en zwarte peper.

Gebruik een vork om een nestje tagliolini te maken door ze op de vork te rollen. Vul iedere open courgettebloem met een nestje.
Wikkel de bloemen om de pasta heen en leg de gevulde bloemen in een ovenschaal. Leg een paar stukjes boter over de bloemen.

 

Gaar het gerecht voor ongeveer 5 minuten in de voorverwarmde oven op 250 ° C en voor 2 minuten onder de grill.
Serveer meteen.

 

 

Het gerecht voordat het in de oven ging

 

  

Mooie bloemen

 

  

Miami of Bari? ;)

 

 

Ik in mijn favoriete spiegel ;)

Bari, het is al zomer

Net aangekomen in Bari, Puglia.

Wij landden afgelopen nacht rond 2.00 uur na een aardige - en ook een beetje vertraagde - vlucht samen met vriend Claudio die ook in Amsterdam woont en geboren is in deze mooie zuid-Italiaanse stad waar ik de laatste tijden zo vaak terugkom.

Mijn hond Mirtilla zat in een reistas aan mijn voeten, hijgde een beetje en keek er redelijk ongelukkig uit maar ze was stoïcijns genoeg om twee uur in de kleine tas te blijven zitten zonder te protesteren en af en toe naar me te kijken om er zeker van te zijn dat ik er nog was.
Vanochtend vroeg opgestaan en met haar een kleine wandeling langs het strand gedaan - mijn moeder woont gelukkig in een mooie flat met uitzicht over het beroemde (en soms ook beruchte) "Pane e pomodoro" strand. 
Het  was al zoooo heet al was het pas acht uur 's ochtends en het leek me geen goed idee om Mirtilla naar het park te brengen om met de bal te spelen, zij zou alleen maar hijgen en "zweten" na 2 minuten rennen. Beter om te wachten tot zonsondergang.

Om 8.30 uur was het strand al levendig met mensen die aan het badderen, spelen of simpelweg aan het liggen waren want de zon was al heet genoeg.
Wat een verschil in temperatuur tussen de 15°C van Amsterdam gisteravond toen wij weggingen! Hier is het al zomer en Mirtilla is niet de enige die nu aan het hijgen is...

Het "Pane e pomodoro" strand vanochtend

 

Als je na zessen wilt verdrinken is het jouw probleem ;)

Special Bite "Terrassen" gids 2009

 

Afgelopen week ontving ik per post het mooie Special Bite gidsje "Terrassen" dat door Mireille Derks wordt uitgegeven.  

Wat een mooi boekje, zeg! Zo kleurrijk en vrolijk, met prachtige foto's en uitstekende tips om van de beste Nederlandse zomerterrassen te kunnen genieten én om leuke dingen in de buurt te doen als je uitgegeten en uitgedronken bent. Echt iets om altijd in de auto te hebben als je regelmatig op stap bent.

Voor Amsterdam is er maar één melding, waarschijnlijk gemaakt door één van de 40 vaste Special Bite spotters die zo belangrijk zijn voor dit concept (anders dan andere recensiesites werkt Special Bite alleen met vertrouwde spotters), en die gaat over restaurant Merkelbach in Park Frankendael. Eerlijk gezegd ben ik er nog nooit geweest en ben van plan om binnenkort een proefje te gaan nemen. Vrijwilligers die meegaan? :)

Voor extra informatie op dit gidsje en op alle andere publicaties van Special Bite kijk op de webite van SB.

 

Goede pizza's in Amsterdam? Er is hoop. :)

Tot enkele jaren geleden was écht goede pizza eten in Amsterdam praktisch onmogelijk. De enige quasi-uitzonderingen waren een paar restaurants - eentje in de stad en één in Oost - waar pizza's redelijk waren maar niet echt om over naar huis te schrijven. Ik had dus bijna de hoop opgegeven toen gelukkig iets begon te veranderen in het culinair leven van deze mooie stad en de eerste goede pizza's beschikbaar begonnen te zijn. En ik heb het over de dunne pizza, niet de dikkere Napolitaanse versie waar ik niet zo van houd en die praktisch overal te vinden is, vooral bij slechte pizzeria's die nooit een Italiaanse pizzaiolo van dichtbij hebben gezien.

Tegenwoordig zijn er verschillende plekken waar men een goede tot zeer goede pizza kan eten, en da's een grote verademing voor mensen zoals ik die én grote pizza fans zijn én erg picky. :)

Een van deze plekken heb ik nog vorige week voor het eerst geprobeerd met Franse vriend Pascal toen we voor een snelle pizza vóór de film in de Movies - schuin tegenover het restaurant - wilden gaan. Ik heb het over "De Pizzabakkers" aan de Haarlemmerdijk 128. De vier eigenaren (geen van hen oorspronkelijk uit Italië maar de pizzaiolo capo schijnt wel een Italiaan te zijn...) hebben het piepklein restaurantje "De Pizzabakkers - Pizza & Prosecco" genoemd en daar kun je al zien dat ze geen Italo's zijn: de combinatie pizza en prosecco is niet echt Italiaans. De echte klassiekers in mijn land zijn pizza e birra en - voor de kinderen of voor wie geen bier lust, schrik niet - pizza e coca cola. Don't ask me why, het zijn van die "onbegrijpelijke" dingen zoals het feit dat sommige sauzen alleen met bepaalde types pasta worden geserveerd en niet met anderen - lang of kort en niet allebei - die typisch van mijn soms ingewikkelde eetcultuur zijn.
Ik drink ook altijd bier bij de pizza en dat heb ik dus ook bij De Pizzabakkers gedaan. Ze hebben maar één merk, Peroni, en dat vind ik prima. Het is hetzelfde bier dat ik ook serveer bij mijn kooklessen. Wat ik trouwens ook prima vind is dat ze dezelfde produkten gebruiken ("00" bloem van Spadoni en gepelde tomaten van Mutti, bijvoorbeeld) die ik ook gebruik. Van zeer goede kwaliteit, dus. De enige tegenvaller bij De Pizzabakkers wat Peroni bier* betreft is de prijs: een glas voor 2 euro en een flesje van 33 cl. voor 5,00, net als glazen/flessen San Pellegrino en Panna water. Als je weet wat ze bij de groothandel kosten - en ik weet het - vind je ze snel zeer overpriced... * UPDATE 20 JULI 09: Zie commentaar hieronder: Peroni bier kost geen 5 euro per flesje.
Maar terzake: de pizza's. Ze hebben een leuke kaart met 12 pizza's waarvan één van de maand (deze maand was het met zalm en dille, niet echt my cup of tea...), een zoete calzone met chocola en een gevulde focaccia. Een van deze pizza's heet Da Noi ter ere van het bekende restaurant, dat daarvoor in dit piepklein pandje gevestigd was.

Ik bestel de Trentina met Italiaanse speck (niets te maken met de Nederlandse spek, de versie uit de streek Trentino lijkt meer op een goede, iets droge rauwe ham), tomaat, mozzarella, mascarpone en rucola, terwijl Pascal voor de Cipolla Rossa gaat, een pizza met mozzarella, rode balsamico-ui en geitenkaas (interessante en lekkere combinatie).
Na ongeveer 10 minuten wachten komen de pizza's aan met de bijbestelde salades (goed dat ze deze bieden om de rijke smaken van de pizza's met een beetje frisheid te balanceren). De salade's kun je trouwens zelf samenstellen door extra ingredienten te kopen en toe te voegen aan de basiscombinatie, bovendien kun je tussen twee verschillende, à la minute gemaakte dressings kiezen: een balsamico vinaigrette en een truffel vinaigrette met goede truffelolie (van ons strategisch geplaatst tafeltje schuin tegenover de keuken kon ik de rijke geur ervan ruiken terwijl een van de koks de vinaigrette voor onze buren bereidde).

Maar ter zake: de pizza's. Mijn eerste indruk - visueel - was: ze zien er goed uit maar niet heus. Laat ik het uitleggen: deze pizzabodems zijn lekker dun maar ze zien eruit alsof ze in twee delen zijn "gesplitst" tijdens het garen in de houtoven. De onderkant is dus ook een beetje gaan "bollen" (zie foto rechts) terwijl de bodem eigenlijk één geheel zou moeten zijn (zie foto van de door mijn cursisten gemaakte pizza's links). De bodems zien er dus een beetje uit als een pitabroodje (hol in het midden) en dat is niet helemaal zoals het hoort. Wat dit veroorzaakt weet ik eerlijk gezegd niet. Zou dat een teveel aan gist kunnen zijn? Geen idee.
De gebruikte produkten en combinaties zorgen gelukkig voor een zeer aangenaam resultaat. De pizza's zijn lekker! En het deeg is krokant en smakelijk. 

De sfeer bij dit net geopend (een paar maanden pas) restaurant is ook goed. Alles is strak, schoon, netjes en toch niet kil (mede dankzij de vele pakken bloem, blikken gepelde tomaten en blokken hout voor de houtoven die op de grond vóór de keuken liggen). Het personeel is zeer aardig en de kaart klein en fijn, klassiek en origineel tegelijk.
De kwaliteit van de gebruikte produkten is bovendien hoog en de smaken zijn puur zoals het hoort in een Italiaanse keuken.
All in all een aanrader, dus. Net als de zoetzure film die Pascal en ik daarna hebben gezien, "Sunshine Cleaning" (hier de trailer).
Op de kaart en op de website staat er vermeld dat er omwille van de veiligheid en de durzaamheid je alleen met PIN of credit card kunt betalen. Niet altijd handig als je liever contant wilt afrekenen voor welke reden dan ook (privacy, bijvoorbeeld), maar we zien gelukkig een klant toch cash betalen voordat hij de zaak verlaat...

Naar het schijnt zijn er gelukkig steeds meer goede pizzarestaurants in Amsterdam behalve De Pizzabakkers en L'Angoletto in de Pijp, waar ik (te) lang geleden een heerlijke pizza heb gegeten. Tegenwoordig hoor ik positieve geluiden over de pizza's van Ciro Cuciniello van Mangiamore en nog een paar andere restaurants.
Tijd om ze te gaan proberen, dus. :)

 

Win twee kaarten voor het Taste of Amsterdam Festival op 25-28 juni!

 

 

 

 

 

 

 

Van 25 t/m 28 juni dient het Amstelpark in Amsterdam als "theater" voor één van de mooiste én lekkerste food events van het jaar, het Taste of Amsterdam festival (klik op link om naar de website van ToA te gaan).

Win twee gratis kaarten voor donderdag en vrijdag hier bij La Cucina del Sole!
Hoe?
Antwoord deze vraag: hoe heet de mascotte van La Cucina del Sole, het blond hondje dat hieronder is afgebeeld? :)

Voor de eerste die het juiste antwoord naar [email protected] stuurt zijn er twee gratis kaarten voor 25 en 26 juni beschikbaar, en die worden per post gestuurd (graag in het mailtje ook je postadres vermelden!)

UPDATE VAN 12 JUNI 2009: de twee kaartjes zijn gewonnen door Ans Westra die als eerste het juiste antwoord mailde: mijn hondje heet Mirtilla. Complimenti Ans! :)