Voor een blad koken is leuk ook al voel ik me in het begin een beetje onder druk als ik voor een camera werk. Laat staan twee camera's, en dan nog met zes gerechten die op tijd gemaakt moeten worden!
Soms moet je een beetje geluk hebben: als de crew leuk en sympathiek is vergeet ik snel dat ik constant bekeken word en concentreer ik me meer op het eten en de gezelligheid dan op wat naar me "kijkt". Zoals in dit geval.
Ik had al heel lang geen pizza meer gemaakt en vroeg me af hoe het is om met een oven voorzien van pizzasteen zoals deze te werken. Zal het langzaam gaan? Zal ik eerst de bodem voor de helft laten garen dan de topping erop zetten en - hop! - weer in de oven gooien? Zal het te hard gaan voor zo'n dunne bodem (ik houd van dunne pizzabodems, de echte napoletana die redelijk zacht is en een dikke korst heeft is niet aan mij besteed, geef mij maar een romana) dat ik dan mijn reservedeeg zal moeten gebruiken? Allemaal vragen die me redelijk zenuwachtig maakten.
En toen. Eerst met een stuk deeg een pizza bianca gemaakt (alleen deeg, olijfolie extravergine en zout) en inderdaag gemerkt dat zo'n ding - de pizzasteen - ge-wel-dig werkt en supersnel is. De keuze werd dus heel makkelijk: een deel van de ingrediënten erop doen en wachten met pecorino, asperges en dragon - zo'n kruidje is veels te teer om de 250°C van deze oven te kunnen doorstaan - tot nadat de pizza uit de oven zou komen. Dan pas schilfertjes van die pittige, zoute kaas op de pizza laten sneeuwen en als allerlaatse "smaakgarnering" de mooie groene blaadjes.
Het resultaat is een pizza die én delikaat is én karakter heeft. Provare per credere (proberen om te geloven).
Pizza met pecorino, groene asperges en dragon
Ingrediënten voor 2 pizza's:
15 gram biergist (vers)
1/2 theelepel suiker
2 eetlepels olijfolie
2 dl lauwwarm water
350 gram bloem
1/2 theelepel zout
200 gr. mozzarella
100 gr halfgedroogde tomaatjes
100 gr groene miniasperges of groene aspergepuntjes
een stuk pecorino stagionato (pittige, belegen Italiaanse schapenkaas)
verse dragonblaadjes
zout en zwarte peper
Doe 2 dl lauwwarm water in een grote kom en los hierin eerst de suiker en dan 15 gr. verse gist op. Voeg 2 eetlepels olijfolie extravergine en voeg beetje bij beetje de bloem toe door een zeefje. Roer goed door het vocht met een vork. Op de helft, als het deeg goed plakkerig is geworden, voeg een halve theelepel zout toe. Zodra je moeite begint te krijgen met het roeren met een vork, doe het deeg op het werkblad, voeg net zoveel bloem toe als nodig is (totaal 350 gr circa) en kneed alles goed om een soepel en niet plakkerig deeg te verkrijgen.
Doe het deeg in een ingevette of met bloem bestoven kom, bedek het met een vochtige theedoek en plaats het op een warme plek (het kan de oven zijn die eerst op 30° C is opgewarmd). Laat het deeg tenminste 2 uur met rust. Na deze rustperiode kneed het deeg even op het werkblad (zorg ervoor dat het werkblad altijd goed met bloem bestoven is), verdeel het in twee of meer stukken en druk het plat op het werkblad met vingers en handpalmen zonder verder te kneden. Leg het deeg in ingevette (met olijfolie) bakplaten of op de met bloem bestoven pizzaspatel. Zorg ervoor dat het deeg zo dun mogelijk is.
Was de aspergepuntjes en blancheer ze kort in kokend water met een snufje zout.
Snijd de mozzarella in reepjes en laat deze goed uitlekken zodat al het overtollige vocht weg is.
Bedruppel de pizza's met olijfolie. Verdeel de mozzarella en de tomaten eroverheen. Breng op smaak met zout en peper.
Plaats de bakplaten (of de losse pizza's op de pizzasteen) ong. 10-15 minuten (hangt van je oven af, blijf na 10 minuten de pizza controleren als die nog niet klaar is!) in de oven op 250° C.
Haal de pizza's uit de oven, garneer met de geblancheerde asperges, pecorino in schilfertjes en verse dragonblaadjes en serveer meteen.
Foto's: Fotostudio Voorhuis / Keuken Studio 2008
Laatste reacties