Ik heb me altijd gevraagd waarom bio kipfilet zo onwijs duur is, vooral vergeleken met gewone kipfilet. Ik koop sowieso biologisch vlees, wat de prijs dan ook is (liever minder vaak vlees van goede kwaliteit dan iedere dag goedkope kiloknallertroep zonder smaak en bovendien slecht voor mij én voor de dieren). Kipfilet koop ik alleen als ik er écht zin in heb want ik vind het belachelijk dat het zoveel meer geld kost vergeleken met de niet-bio versie. En dat terwijl er zoveel andere lekkere soorten vlees bestaan. Nu weet ik in ieder geval wel waarom de prijs zo hoog is dankzij dit knap staaltje journalistiek van Goudzoekers op de VPRO: de supermarkten verkopen alleen filets omdat "de consumenten de andere delen van het dier - denk aan dijen, vleugels enz - niet willen kopen doordat ze te groot zijn en niet in de pan passen". Dat is tenminste zo'n beetje wat de dame van de Jumbo in het filmpje zegt. Sorry hoor, maar er zijn wel allerlei manieren om kip te bereiden dan alleen in de pan, bijvoorbeeld in ovenschalen waar de iets grotere kippenpoten - het is geen dinosaurus, alleen een biologisch kippetje - wel in passen. Afin, flauwekul tot en met om waarschijnlijk allerlei economische belangen te dekken en te rechtvaardigen. Bijvoorbeeld het feit dat heel veel mensen niet weten wat ze moeten doen met een stuk kip, dat geen filet is. Verkoop dan biologische kippendijen met een mooi, simpel recept gedrukt op de verpakking zodat mensen niet alleen gevoed maar ook opgevoed worden in het eten van iets dat "avontuurlijker" is en straks vaker erom vragen. En laat op TV advertenties zien met "het meest veelzijdige stukje vlees" waar mensen werkelijk iets anders voorgeschoteld krijgen dan kipfilet, kipschnitzel (waar denken ze dan dat snitzel mee gemaakt wordt???), poten en drumsticks (ook precies hetzelfde met twee verschillende namen). Maar goed, welke supermarktketen wil de risico lopen om in het begin veel onverkochte biologische kippenpoten in de winkels te hebben liggen? Niet dat dat perse gaat gebeuren als de consument tijdig voorgelicht wordt in het gebruiken van stukken vlees, die zij/hij nooit eerder heeft gekocht en bereid.
Het wordt tijd dat de gemiddelde vleeseter iets gevarieerder en "gedurfder" gaat eten en niet alleen kipfilet. Dat trouwens wat mij betreft lang niet het lekkerst stukje van een kip is want ik vind poten en dijen veel lekkerder smaken en duidelijk malser. In biologische winkels vind je wél andere stukken dan filets, ook al is het niet veel (poten en zo). Maar goed, beter dan niets.
Als alle biokipeters onder ons in de gewone winkel om meer non-filetachtige delen van de kip vragen maar dan in biologische versie (je kunt mijn "pneumatische boorhamertechniek" proberen***) dan hebben we kans dat er niet zoveel kip wordt weggegooid of voor niets verkocht én - nog een pluspunt - dat de prijs van filet lager wordt. Dus mijn oproep aan de foodbloggers onder ons is: zet minstens één kiprecept op je weblog, en dan eentje die geen filet bevat, wel andere delen van de kip. In mijn volgende post zal ik mijn kippendijen met peperonata (Italiaanse paprikastoofschotel) plaatsen.
***Een techniek die door mij toegepast wordt in de winkels en bij de groothandels waar ik regelmatig kom: ik vraag doodleuk IEDERE keer dat ik er ben, het liefst aan verschillende medewerkers en alsof het de eerste keer is, of ze iets hebben dat ze normaal gesproken NIET hebben totdat op een bepaalde moment de winkelier denkt dat er veel vraag is en dat wat ik graag wil aan zijn/haar assortiment toevoegt. Het werkt niet altijd maar het is wel de moeite waard. Als er geen vraag is, is er geen aanbod en het is dus een kwestie van vraag creëren. Hetzelfde geldt voor andere produkten die niet in alle winkels te vinden zijn, bijvoorbeeld bijzondere Italiaanse kazen e.d. die ik bij de groothandel koop. Ik gebruik ze wel in mijn workshops (en geef ook indicaties voor alternatieve produkten) zodat mijn cursisten in de winkels er om vragen en dus vraag creëren. In kleinere winkels met weinig personeel loop je natuurlijk de risico dat ze denken dat je niet helemaal tof bent want je blijft iedere keer hetzelfde vragen. ;)
Met dank aan Dirk van Sambeek voor het doorsturen van de Goudzoekers link.
Ik zie ze lopen bij de groothandel met hun welgevulde karren. Trots, zijn ze, dat ze zeer goedkope olijfolie hebben gescoord. Ik zie die enge 5-liter blikken waarop het staat: olio di sansa di oliva (pomace oil in het Engels). En niet alleen op de karren bij de Kweker of de Hanos. Ik heb diezelfde gele blikken in de etalage van een trendy eetgelegenheid op de Overtoom in Amsterdam gezien. Alsof het iets is om mee te pronken.
Brrr, daar krijg ik de kriebels van.
Olio di sansa. Da's goor! Dat is geen olio di oliva, mijn beste jongens. Niet eens in de verste verte. In sommige Amsterdamse restaurants krijg je die zelfs op tafel, in zo'n olie-en-azijn stelletje. Gatver.
Da's troep van de allereerste categorie. De sansa is wat er overblijft na het (meermalig) persen van de olijven voor de olio extravergine en andere soorten olio d'oliva. Meestal zit er in die pulp nog zo'n 3-6 % olie. Om deze eruit te krijgen is persen echt nutteloos. Het zou je niet lukken ook al ga je vloeiend in het Italiaans vloeken. Om dat te kunnen doen - het persen en niet het vloeken - heb je een chemische behandeling met een speciale oplosmiddel nodig.
Bah, vies.
Als je dat hebt gedaan, krijg je een olio di sansa die daarna nog geraffineerd moet worden (anders is het niet geschikt voor menselijke consumptie, zegt dat genoeg?) en die gemengd wordt met een deel olio di oliva vergine. Dan krijgt het pas de naam olio di sansa di oliva.
Lekker vies mengseltje, nietwaar? Koop gewoon een simpele olio d'oliva vergine of extravergine. Het hoeft niet superduur te zijn. Het kost je meer, maar je krijgt wel waar voor je geld. En je geeft geen troep aan je klanten of aan diegene die bij je eten.
Omdat ik een paar weken in Amerika ben geweest was mijn koelkast tot gisteren zielig en bijna leeg behalve voor een tube ketchup - een van mijn culinaire perversies -, een half zakje zongedroogde tomaten, wat ansjovispasta en veel schimmel in de groentelaatjes (ik was vergeten de overblijvende groente en kruiden eruit te halen en weg te gooien en dan krijg je dat...).
Nu is de schimmel weg en ik heb weer verse, frisse groente en kruiden tot mijn beschikking. Heerlijk. Na een tijdje niets te hebben gekookt behalve één keer ravioli met ricotta en spinazievulling waar ik logeerde en veel uit eten te zijn geweest (Amerika kan een ware walhalla voor de lekkerbek zijn als je je restaurants goed kiest) ga ik weer aan de slag met één van mijn favoriete bezigheden, koken.
Gisteren op de biologische boerenmarkt heb ik prachtige en zeer knapperige violet sperzieboontjes gekocht, rode uien en een grote bak vol met blauwe bessen. Vandaag in de grote supermarkt aan de Elandsgracht twee bossen basilicum en bladpeterselie, tomaatjes in allerlei kleuren en maten, frambozen en perziken, mozzarella en mascarpone plus biologische kip bij de natuurwinkel - die ook op zondag open is. Lang leven het stadsleven! Soms vraag ik me af hoe ik het op het plattenland zou kunnen uithouden zonder alle gemakken van een grote stad.
Vooral als ik verse kruiden koop ben ik heel voorzichtig, aangezien ik ze altijd in grote hoeveelheden aanschaf en niet altijd meteen gebruik. Dat wil zeggen dat als ik ze een tijdje wil bewaren een vertrouwde methode gebruik. Ik wikkel ze in keukenpapier dat ik daarna nat maak en leg ze dan in de groentela. Zo blijven ze echt een tijd goed zonder dat ze slap of droog worden. Als het papier een beetje afdroogt, maak ik het af en toe weer nat. That's all, folks! Het werkt beter dan welke andere oplossing die ik eerder had geprobeerd.
COPYRIGHT Al mijn teksten zijn beschermd door de Nederlandse Wet op Auteursrechten. Als je tekst en/of foto's uit deze site wilt gebruiken, vraag ajb om toestemming en vermeld de bron. Bedankt. De naam "La Cucina del Sole" is een geregistreerd merk. / All my writings are protected by the Dutch Law for Copyright. Should you wish to use text and/or photo's from this site, please ask permission to do so and don't forget to mention the source. Thanks. The name "La Cucina del Sole" is a registered trademark.
Laatste reacties